“Turning to the Spirit of God within, I experience a true homecoming.”
Dit was het gevoel toen ik mijn eerste ochtendmeditatie deed in maart, waar mijn vriendin me een link voor had gestuurd. Het was geloof ik de zeventiende ochtendmeditatie al. De meditaties ervoor had ik gemist. Maar die erna kwamen, heb ik elke dag trouw mee gedaan. Het gevoel van rust dat ik ervoer. De herkenning. Een soort van “alles valt op zijn plaats”.

Sinds ik begin twintig een burn-out heb gehad, ben ik me gaan bezighouden met Spiritualiteit. Hoewel ik er voor die tijd al wel geïntrigeerd door was. Daarom zie ik mijn burn-out ook nog steeds als een ‘blessing’. Daardoor heb ik mezelf (weer) leren kennen. Mijn eigen kern. Vanuit mijn werk kreeg ik psychotherapie aangeboden. Daar kreeg ik wel wat inzichten door. Maar het voelde zo omslachtig, als ‘wroeten’. En toen ik in die tijd via een vriendin in aanraking kwam met Reiki, toen ging het wél stromen. Ik kreeg weer vertrouwen in mijn zelfgenezend vermogen. Ik kon het heft weer in eigen handen nemen. Ik had me veel te veel laten leiden door wat anderen van me wilden (of wat ik dácht dat anderen van mij wilden). Ik was in veel opzichten afgedreven van mijn Ware Zelf. En door Reiki en later Intuïtieve Ontwikkeling kwam ik weer in Verbinding.

We verhuisden naar Roemenië en daar heb ik mijn Spirituele pad (bij het ontbreken van mogelijkheden om cursussen te volgen) voortgezet door met name boeken te lezen. En een zelfstudie Aura- en Chakrahealing. The Secret, de Tzolkin, the Work van Byron Katie, Wayne Dyer. Toen er kinderen kwamen veel boeken over opvoeden vanuit mijn hart.

Met vier kinderen en een boerderij met 150 koeien en vijf medewerkers vond ik het vaak lastig om tijd voor mezelf te vinden. Ik zat veel in mijn hoofd. Als ik een keer boos uitviel tegen de kinderen, ging ik er meteen weer van alles over denken. “De volgende keer moet ik dit of dat.” “Wanneer doe ik het goed?” En vooral door me te ‘laten leven’ en niet tijd voor mezelf op te eisen, had ik ook geen tijd voor (zelf)reflectie, voor meditatie. Want ik had in al die jaren al wel ervaren dat ik daar rustiger en helderder van werd. Dat vertelde ik een vriendin van mij van het najaar. Dat ik eigenlijk weer meer wilde gaan mediteren. En vandaar dat zij in maart de link naar de ochtendmeditaties van Marjolijn doorstuurde. Waar ik haar al menigmaal vanuit het diepst van mijn hart voor bedankt heb. Want, zoals ik al schreef, kreeg ik meteen het gevoel dat alles op zijn plek viel.

Zo had ik al vaak gelezen: “We zijn allemaal één. All-een.” Dat kon ik wel geloven. Maar niet precies de vinger erop leggen. Tot de I AM. Nu VOEL ik het ook. De vlam in onze harten. Prachtig!!

En dat andere mensen (vooral je kinderen) een spiegel voor je zijn. Dat kon ik ook wel geloven. Maar het was altijd zoveel werk om dan te doorgronden wat ze je dan te zeggen hadden. Nu met I AM weet ik dat het energie is die ik in het verleden heb uitgezonden. Via mijn valse ik. En dat ik daar ook direct (vrij makkelijk, als de intentie er maar is) verandering in kan brengen. Mooi!

Via The Secret en via Moonology (je wensen met Nieuwe Maan opschrijven) had ik al kennis gemaakt met het manifesteren van je wensen. Maar ook dit heb ik kunnen verdiepen door I AM. Door de decrees, het kwalificeren. Ik heb het gevoel dat ik nog meer het heft in eigen handen neem. Geen wachtrijen meer bij de kassa (hier hebben ze altijd maar één kassa open en als ik het afrekenen kwalificeer, gaat er altijd prompt een kassa extra open). De kinderen die veel vaker gemoedelijk samen spelen (of ineens stil worden tijdens een ruzie als ze zien dat ik mijn hand op mijn hart leg). Vorige week tijdens een paar daagjes weg ‘zomaar’ een hondje dat met ons meeliep, net toen onze kleinste het moeilijk had (die gek is op dieren). Mijn vriendin die toevallig ook verlaat is als ik later op onze afspraak kom en we tegelijk de parkeerplaats oprijden. Een bestelling via internet waar ik per ongeluk het verkeerde adres had gegeven was ‘ineens’ nog niet verwerkt (waardoor ik het adres toch nog op het nippertje kon aanpassen). Zo mooi. Hoe ‘volmaakt’ alles kan verlopen, als ik me er maar open voor stel. Ik moet er dan ook wel vaak om lachen. “Ja, zo kan het ook, haha.”

Mindfulness. Ook zoiets. Al veel over gelezen, maar ook dat bleef lastig om in de praktijk te brengen. Focus houden, dat lukte me maar niet. Ja, één minuut. Totdat gedachten aan de boodschappen, de was, de moestuin, de boerderij of dat spinnenweb in de hoek mijn hoofd weer binnen ‘slopen’. Hoe kon ik die gedachten stoppen? En ook dat lukt me steeds beter nu, door de I AM. Mijn focus, mijn waakbewustzijn, op mijn hart houden. ‘Stop, you have no power’. ‘Bedankt voor de suggestie, maar nu niet’. Handvatten, tools om meer en vaker bij mezelf te blijven. “I AM, kom te voorschijn. Neem de leiding. Miranda doet niets!” Ik blijf het zeggen. Prachtig allemaal!

Hoewel het wel hard werken blijft. De ene dag gaat alles ‘volmaakt’ en denk ik ‘Kom maar op!’. Terwijl een dag later mijn ego me weer van alles laat geloven en denken, waar ik niet uit kom. Mijn valse ik, dat al 43 jaar ongehinderd van alles in mijn mind heeft kunnen ‘stoppen’, vindt het niet zo leuk om de aandacht te moeten delen. Vorige week kregen we sinds drie maanden eindelijk weer visite. Ik ging me ineens druk maken dat de ramen niet gelapt waren. Terwijl ik daar helemaal geen tijd voor had! Soms kan ik me nog zo gek laten maken door mijn denken. Ondanks dat ik dan ’s morgens mijn practice gedaan heb en overdag de decrees. Dan helpt het eigenlijk alleen om bijvoorbeeld de Helende Meditatie te doen. Dan zet ik de kinderen voor de tv (waar ik altijd een gruwelijke hekel aan had, maar dat is ook alleen maar een programmering…). Zodat ik echt even tijd voor mezelf heb en meestal gaat het daarna dan wel weer. Maar het liefst wil ik niet dat ‘het wel gaat’, maar wil ik dat ik de hele dag sta te jubelen van vreugde, hihi. Dat ik mag stralen!

Het mooie aan de I AM vind ik ook dat ik proactief te werk kan gaan. Situaties waar ik ‘moeite mee heb’, van te voren al kwalificeren of er een prayer voor doen. En dat ik niet hoef te weten wat er opgelost wordt in mijn onderbewustzijn. Dat mijn I AM dat voor mij doet. Zo mooi! Daar kan ik heel ontroerd door raken. Destijds tijdens de psychotherapie had ik al het gevoel: “Dit werkt niet! Er zit zoveel en hoe krijg ik dat allemaal ‘opgelost’?!”. Maar nu weet ik dat dat helemaal niet hoeft. Ook vorige levens, vorige generaties. Ik hoef helemaal niet te weten wat ik daarvan nog bij me draag. Ik ga gewoon koorden knippen, conditioneringen, programmeringen, gewoontes en ervaringen loslaten in het licht van God (of wat de oorzaak van de oorzaak ook is van de disharmonie die ik nu voel). Het gevoel dat ik het allemaal niet HOEF te weten. Zo fijn.

Ik ben katholiek opgevoed en was altijd erg betrokken bij onze kerk. Het gaf me altijd een rustig gevoel, de bezinning. En toen ik me ging bezighouden met spiritualiteit, zag ik veel overeenkomsten. Maar als ik dat probeerde uit te leggen, kon ik ook daar niet goed de vinger op leggen. Nu, door I AM, zie ik dat ook ineens heel helder. Prachtig! Dat Jezus een opgevaren meester was (één van de). En het mooie werk dat hij deed. Dat de Bijbel niet altijd met de hoogste trilling vertaald is (maar vanuit een lagere trilling, met een ander doel), dat is jammer. Maar ik ben wel heel blij dat ik nu herken waarom ik er altijd zo blij en rustig van werd.

Waar ik misschien nog wel het meest blij van word, is dat ik nu weet dat er geen schaduw hoeft te zijn om het licht te waarderen. Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik dat ‘leer’ en het voelt meteen als waar. Vriendinnen zeiden: “Miranda, het is juist goed dat de kinderen af en toe samen ruzie maken. Dan leren ze voor zichzelf opkomen. De buitenwereld is ook niet altijd leuk.” Tja, wat moest ik daarmee? Ik wilde gewoon harmonie in huis. En nu weet ik dat dat ook kan. En dat we zelf onze werkelijkheid creëren. En dat onze kinderen helemaal niet (als ze ervoor kiezen) in de ‘wrede buitenwereld’ gaan leven later. Het gevoel dat ik al heel en compleet ben. Prayer 66 is één van mijn favorieten. Ik doe hem dagelijks. Ik ben al perfect. En iedereen om mij heen. Zo mooi! Ik mag stralen! Net als prayer 213, I AM pure Joy!!!! Het leven is een feestje. Maar je moet wel zelf de slingers ophangen. En dat doe ik: met I AM!!!

Ik dank jullie vanuit het diepst van mijn ziel dat jullie de online cursus in elkaar hebben gezet. Precies op het juiste moment in mijn leven. En in het leven van velen met mij, denk ik. Een wereld van Vrede, Harmonie, Geduld, Compassie, Liefde, Goddelijk Licht. Dat wens ik iedereen toe. En ik hoop dat er nog véél meer mensen de I AM leren kennen en daarmee hun Ware Zelf (her)ontdekken.

Liefdevolle groetjes,
Miranda Noordman, Roemenië