Afgelopen jaar werd ik benaderd door de ex-hoofdredacteur van de Playboy, de MAN en de FHM, Jan Heemskerk…. Ja, je leest het goed. 😉
En wel om een van de onderwerpen te zijn van zijn nieuwe boek ‘Stoppen met tobben’. Jan had via via over ons gehoord en wilde in het kader van zijn verlangen om af te komen van zijn – wel hele overactieve, op angst gebaseerde – gedachtenspinsels een boek schrijven. Idee van Jan: ‘Benader een aantal specialisten op dit gebied, doe wat ze zeggen en kijk wat het doet’. Toen Jan bij één van onze deelnemers, Fedde, ons boek op tafel zag liggen, vroeg hij aan Fedde ‘of het wat was’. Haha, nou, don’t get Fedde started, want toen kreeg Jan het te horen ook. En kennelijk op zo’n enthousiaste manier, dat Jan niet anders kon dan ons een mail sturen.

Nou werkten Jan en ik ooit voor dezelfde uitgeverij, dus ik kan wel zeggen dat ik een beetje bekend ben met de redenen waarom er mensen benaderd worden om mee te werken aan artikelen of boeken. En ik hoef denk ik niet uit te leggen, dat die motieven niet altijd even oprecht zijn. Dus toen Jan me benaderde, was ik op zijn zachtst gezegd ‘een beetje voorzichtig’. Maar goed, voordeel van de twijfel, dus na een leuk telefoongesprek toch een persoonlijke afspraak gemaakt. En zo kwam het dat Jan Heemskerk op een mooie zonnige dag op de stoep stond van ons kantoor in Amsterdam.

Natuurlijk hadden Lisa (mijn businesspartner en manager van de Academy) en ik het gesprek gekwalificeerd met Volmaaktheid, dus stond de energie al klaar toen Jan een beetje schuchter binnenkwam. Dat hij het een spannend vond en de kat uit de boom wilde kijken, was hem aan te zien. Maar goed, dat maakt voor het Goddelijk Zelf niet uit. Dat prikt overal dwars doorheen. Dus ook door het masker wat Jan op had. Het werd al snel helder dat Jan open stond om dieper te gaan. Sterker nog, zijn Licht herkende wat hem uitgelegd werd, toen we hem vertelden dat er een ‘Hoger Zelf’ in hem was dat al ‘heel’ was en dat hij dit direct kon ervaren. Het leek hem geweldig en hij beloofde plechtig slechts met eerbied en toewijding een hoofdstuk te wijden aan ons. Mits ‘het natuurlijk iets was’.

En dat het ‘iets’ was, heeft Jan zelf kunnen ervaren tijdens een persoonlijke sessie met mij. Die uiteraard slechts zo diep kon gaan als hij aankon, maar toch dieper ging dat ik me van tevoren had kunnen voorstellen. Het was prachtig, wonderlijk en liefdevol. En omdat Jan alles opgenomen heeft, heeft hij de sessie eer aangedaan. Je kan een deel uit het hoofdstuk hieronder lezen.

En als je een leuk cadeau zoekt: het boek is te koop bij Bol.com via deze link: STOPPEN MET TOBBEN. Voor alle mannen en vrouwen die nog aan het idee moeten wennen dat er ‘meer’ is. Maar wellicht door Jan een zetje krijgen. Want om met de woorden te spreken van het vorige boek van Jan Heemskerk: ‘Als Jan het kan ….. ‘.

Liefs,
Marjolijn

 

Het hele hoofdstuk kan je natuurlijk lezen in het boek van Jan Heemskerk. Hieronder staat een heel mooi gedeelte uit het boek over wat er gebeurde, toen Marjolijn met Jan ging zitten en een sessie met hem ging doen:

Ik moet beginnen met ademhalingsoefeningen om in de alfa-staat van bewustzijn te raken, ongeveer hetzelfde als bij Yoga Nidra, dus die hoef ik je niet uit te leggen, en ze willen vandaag trouwens ook niet zo best aanslaan, ik ben nerveus en adem hoog in mijn borstkas. Ik zeg braaf IK BEN IN MIJ, maar het voelt niet echt overtuigend.

‘Kijk’, zegt Marjolijn, ‘dat is dus weer dat ‘systeem’ dat je tegenwerkt, je programmering. Nu heb je een keuze: honoreer je die programmering in je systeem, of laat je die voor wat hij is: geklets. Een gedachte die je kunt laten waaien. Want jij bent wel degelijk in jou. En laat je niks anders wijsmaken. Ik heb daar verder geen oordeel over, maar in het kader van stoppen met tobben is het wel zo handig om tegen die programmering te zeggen: ‘ik zet jou opzij’. Je hoeft er niets mee. Je hoeft er niet naar te luisteren, laat het staan. Je kan het straks allemaal weer mee naar huis nemen. We zetten het even op de gang. En dan zeg je me gewoon na. Ook al vind je het raar. Gewoon doen: ‘Ik ben in mij’.

Ik zeg na: Ik ben in mij.

Marjolijn: ‘Kom tevoorschijn’.

Kom tevoorschijn.

‘Ademen. Doe niets. Gewoon ademen. En wachten. En dan zeg je: ‘Neem de leiding’.’ 

Neem de leiding.

‘Over dit denken’. 

Over dit denken.

‘Dit voelen…’

Dit voelen.

‘En dit handelen’. 

En dit handelen.

‘Ademen. Niets doen. Wachten. En dan zeg je: ‘Ik spreek direct’.’

En dan gebeurt er iets vreemds. Mijn keel zit ineens dicht en ik krijg een huilerig gevoel. Ik wil de zin herhalen maar het lukt me niet.

(…)

Marjolijn herhaalt: ‘Ik spreek direct’.

Ik, met dramatisch gebroken stem: Ik spreek direct…

‘Tegen mijn uiterlijke zelf’. 

Tegen mijn uiterlijke zelf…

Dat is dat tobben…’Stop‘.

Stop.

‘Ik onttrek alle kracht en macht aan jou‘… Blijf ademen, goed zo. Blijven ademen. Het enige wat jij doet is focussen op je hart en op je ademhaling…

En ineens moet ik huilen. Dat doe ik nooit. Nou ja, alleen, de laatste tijd, bij romantische komedies en zielige films met dieren of kinderen. Maar nooit echt. Tegen de tijd dat je mij aan het huilen hebt, zeg ik altijd, ben ik al bijna op zoek naar een eindje touw en een paar stevige hanenbalken. Ik hoor niet bij de mensen die het bevrijdend en een opluchting vinden om eens heerlijk een potje te janken. Ik vind huilen vreselijke en word er alleen maar ellendiger van. Ik heb een gloeiende pleurishekel aan huilen, wil ik maar zeggen, maar nu overspoelt me toch heus een serieus verdriet en een gevoel van verlies en verspilde tijd. De tranen stromen over mijn wangen. Ik meld het ten overvloede even bij Marjolijn.

Ik moet er van huilen…

Ja, dat snap ik. Snap ik, Jan. Maar kijk of je erbij kan blijven. Er niet uit gaan. Want nu kun je een stap maken. Doordat het zich toont, kunnen we er iets mee. Als je er bij kan blijven en je staat mij ook toe om bij je te zijn hierin, dan kunnen we er samen doorheen. Je blijft gewoon ademen. Dat is nu het belangrijkste en laat dit maar gewoon zijn. Kun je alweer praten? 

Jawel.

‘Dan doen we hem nog een keer. Dus je blijft weer focussen op je hart. Wat je nu  waarneemt is alleen maar een programmering. Dit is nou een programmering wat je voelt. Gekoppeld aan een emotie. Er gebeurt van alles in je systeem en vervolgens krijg je daar weer innerlijk commentaar op. Merk je dat ook?’

Geen idee, maar ik moet er wel van huilen.

Zeg opnieuw: ‘ik ben in mij’

Ik ben in mij

‘Kom tevoorschijn’.

Kom tevoorschijn…

En daar gaan we weer via ‘neem de leiding’, ‘over dit denken’. ‘dit voelen’. ‘en dit handelen’ naar het onttrekken aan alle macht en kracht die ik mijn uiterlijke zelf ooit heb gegeven. Dan doe ik even niks, wacht tot ik rustiger word en moet ik zeggen:

I Am in mij. Help Me.

Marjolijn: ‘Kun je deze ook zeggen: ‘Bevrijd me’.’

Ik: Bevrijd me.

‘Van mijn identificatie.’

Van mijn identificatie.

‘Met het valse IK’

Met het valse IK.

´OK. Ademen. Niets doen. Gewoon wachten. Je stelt een vraag en het reageert. Het stroomt door jouw bewustzijn heen en het reageert. Meer doe je niet. Je zit, je vraagt, je zit, je vraagt. En je observeert vervolgens in jezelf. Je doet het hartstikke goed hoor…´

Wil je meer lezen? KLIK HIER